In menselijk maagsap is BPC 157 meer dan 24 uur stabiel en heeft het dus een goede orale biologische beschikbaarheid (altijd alleen gegeven) en gunstige effecten in het gehele maag-darmkanaal.Dit is een belangrijk onderscheid met de andere standaardpeptiden, die functioneel afhankelijk zijn van de toevoeging van een drager of anderszins snel worden vernietigd in menselijk maagsap. Dientengevolge wordt gesuggereerd dat stabiel BPC 157 een mediator is van Robert's cytoprotectie, die de integriteit van het maag-darmslijmvlies handhaaft.Wij suggereren dat de bijdrage van BPC 157 aan de cytoprotectie van Robert – dat wil zeggen het vermogen om fundamentele door alcohol veroorzaakte maaglaesies tegen te gaan, die Robert cytoprotectie noemde – en het vermogen om laesies tegen te gaan die voortkomen uit het directe schadelijke contact van het schadelijke agens met de cel vertegenwoordigen de perifere verbinding tussen de darmen en de hersenas.
Perovic rapporteerde dat BPC 157 een opmerkelijk therapeutisch effect heeft met betrekking tot het herstel van ratten met een dwarslaesie met staartverlamming (1 minuut compressieletsel van het sacrocaudale ruggenmerg [S2-Co1]).In het bijzonder neutraliseert een enkele intraperitoneale toediening van BPC 157 10 minuten na het letsel de negatieve effecten.Daarentegen blijven de dwarslaesie en staartverlamming bestaan bij onbehandelde ratten, beoordeeld dagen, weken, maanden en een jaar na het letsel.Merk op dat BPC 157 de vaak veroorzaakte schade verzacht.Daardoor resulteert BPC 157-therapie in duidelijk functioneel, microscopisch en elektrofysiologisch herstel.
Merk op dat er bij ratten met een dwarslaesie sprake is van permanente reperfusie.Zodra BPC 157 10 minuten na compressieletsel wordt toegediend, is er continue bescherming en treden er geen spontane door ruggenmergletsel veroorzaakte verstoringen meer op. Alle ruggenmergletsels veroorzaken onmiddellijk bloedingen, met daaropvolgende dood van neuronen en oligodendrocyten.
Daarom is het denkbaar dat vroege hemostase gunstig kan zijn en functioneel herstel na een kneuzing van het ruggenmerg bij ratten mogelijk maakt.Het door BPC 157 uitgeoefende effect verschilt echter waarschijnlijk van het eenvoudige hemostatische effect dat ruggenmergletsel zou verzwakken, omdat BPC 157 ook de trombocytenfunctie bij ratten aanzienlijk verbetert zonder de stollingsfactoren te beïnvloeden.Tijdens herstel van een dwarslaesie beschermt BPC 157 ook direct het endotheel, verlicht het perifere vasculaire occlusiestoornissen, activeert snel alternatieve bypass-routes en gaat het veneuze occlusie-geïnduceerde syndromen tegen.Aangenomen dat er een substantiële veneuze bijdrage is aan de compressie van het ruggenmerg, is het dus denkbaar dat de herstelde bloedstroom, gemedieerd door BPC 157, ongetwijfeld kan bijdragen aan het snelle hersteleffect.Bovendien moet, gezien het feit dat BPC 157 permanente reperfusie bevordert na compressie van het ruggenmerg, worden opgemerkt dat wanneer BPC 157 wordt gegeven tijdens reperfusie, het een beroerte tegengaat die wordt veroorzaakt door bilaterale afklemming van de gemeenschappelijke halsslagaders.BPC 157 lost neuronale schade op en voorkomt geheugen-, motorische en coördinatiestoornissen.BPC 157 oefent deze effecten blijkbaar uit door de genexpressie in de hippocampus te veranderen.
Concluderend heeft BPC 157 gunstige effecten op beroerte, schizofrenie en ruggenmergletsel.
Onderzoekers hebben consequent aangetoond dat BPC 157 talloze gunstige effecten in het hele lichaam uitoefent.Er is geen reden om aan te geven dat de voordelen van BPC 157 worden beperkt door de geldigheid van de gebruikte modellen en/of beperkingen van de methodologie.We kunnen inderdaad stellen dat de effectiviteit, gemakkelijke toepasbaarheid, het veilige klinische profiel en het mechanisme van BPC 157 een alternatieve, waarschijnlijk succesvolle, toekomstige therapeutische richting voor neurologische aandoeningen vertegenwoordigen.Daarom zijn aanvullende onderzoeken nodig om te verduidelijken hoe potentiële BPC 157-therapie specifiek zou omgaan met een werkingsmechanisme waarbij meerdere subcellulaire plaatsen in het CZS betrokken zijn.De invloed op de functie van de meeste, zo niet alle, neuronale systemen op moleculair, cellulair en systemisch niveau moet worden onderzocht.Een visceraal repetitief relais van het CZS of circumventriculaire organen, een van de weinige gebieden in de hersenen zonder de bloed-hersenbarrière, is een bekende route waardoor een systemisch toegediend peptide een centraal effect kan uitoefenen.Het moet dus binnen de darm-hersen-as werken, ongeacht of deze actie direct of indirect is.
